Wanneer er vroeger (zo'n kleine veertig jaar geleden) aan ons werd gevraagd wat wij later wilden worden, antwoordde mijn broer steevast ' rentenier'. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vader mij uitlegde dat je dan zoveel geld bezat zodat je van alleen de rente van dat geld kon leven. In die tijd waren er ook echt mensen die ik kende die "rentenierden". Het leek mij maar een saai bestaan. Een hele dag niksen en slapend je geld verdienen. Ik had andere idealen: juf, verpleegster of bij de vleeswarenafdeling van de supermarkt werken.
Geen van deze idealen zijn voor mij uitgekomen. En mijn broer is, zover mij bekend ook (nog) geen rentenier.
Sparen is ons als kinderen wel bijgebracht. Vader rekende ons voor wat wij van de bank zouden krijgen als wij ons spaargeld naar de bank zouden brengen. Dat klonk ons maar goed in de oren. Geld uitgeven werd ons meestal wel ontmoedigd. ' Heb je het echt nodig?' werd ons dan gevraagd.
Wat nodig was, werd aangeschaft. Maar uitgaven aan "luxe" dingen gingen aan ons voorbij. Wanneer iemand een nieuwe auto had gekocht, rekende mijn vader ons voor wat dat wel niet allemaal kostte. Hij rekende dan uit wat diegene had bespaard wanneer hij voor een tweedehands auto had gekozen. Het verschil in aanschafprijs werd dan fictief dertig jaar op rente gezet en alle kosten werden meegenomen, afschrijving, verzekering enz. Wij waren dan altijd flink onder de indruk van de bedragen. Nooit heeft een van ons kinderen het gewaagd een nieuwe auto aan te schaffen.
Zou dit ook de reden zijn dat ik meestal een vierde of vijfde eigenaar ben van een auto en deze ook altijd helemaal "op" rij?
Spaarzaamheid krijg je mee door je opvoeding. Ik probeer het ook over te brengen op mijn kinderen. Het gaat moeizaam.
Ik heb altijd een spaarbedrag achter de hand gehad. Een buffer die me in staat stelt financiële "klappen" op te vangen. Het is mijn ervaring dat tegenslag nooit alleen komt, maar altijd bij drieën tegelijk. Voorbeeld van een paar weken terug: kapotte uitlaat van de auto, kapot cilinderslot van de voordeur en storing in de elektrische kookplaat. Het slot in de deur kon ik zelf vervangen maar om de rekeningen van de andere twee schades was ik toch echt wel aangewezen op mijn spaargeld. Een buffer achter de hand hebben geeft rust en neemt financiële zorgen weg. Nu moet ik ervoor zorgen dat de buffer weer aangevuld wordt. Ik spaar automatisch € 100,00 per maand. Daarnaast boek ik altijd, op de dag dat ik salaris ontvang het bedrag dat ik die maand overhield over naar de spaarrekening.
Dat ik niet de enige ben die spaart blijkt wel uit een artikel dat ik vandaag in de krant las: 'Spaartegoeden lopen op tot recordniveau'. Het blijkt dat een gezin in Nederland beschikt over een spaartegoed van gemiddeld € 44.000,00. Dit verrast mij. Eerder deze week las ik in dezelfde krant dat huurders steeds minder goed rond kunnen komen. In een aantal gebieden in Nederland heeft één op de zes huurders grote moeite om de huur, vaste lasten en het levensonderhoud te betalen. Voor de rest van Nederland geldt dit voor één op de zeven huurders. Deze aantallen verbaasden mij dan weer niet. Het is een beeld dat ik bevestigd zie in de media. Volgens het CBS stond vorig jaar 25% van de huizen "onder water". Van één op de vier huizen is de hypotheek hoger dan de waarde van het huis. Niet al deze huizenbezitters zullen problemen hebben met de betaling van de hypotheek. Helaas weten we dat een grote groep wel worstelt. Ook deze groep zal niet beschikken over een spaarsaldo va € 44.000,00.
Wie zij dan wel de gelukkigen?
Ik vermoed dat dit de mensen zijn die het minst opvallen, het minst worden gehoord en gezien. Ze wonen in een eenvoudige koopwoning, misschien wel hun eerste koopwoning. Ik vermoed dat deze mensen eenvoudig en berekend leven, geen leningen aangaan, tevreden zijn met wat ze hebben. Deze mensen hebben geen risico's genomen en soms zit het geluk zo ook gewoon mee.
Misschien hadden deze mensen wel ouders die voorrekenden wat het opleverde om geld op een spaarrekening te zetten.
Om tot die € 44.000,00 aan spaarbedrag te komen zal ik nog wel even een flinke tijd eenvoudig en berekend moeten leven. Tevreden zijn met wat ik heb en af en toe " een pas op de plaats" maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten