Balans

XOverzicht maken en houden in je financiën is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is even uitpuzzelen welke manier bij je past. Sinds juni ben ik hiermee bezig. Het is zoeken naar een balans van wat nodig is, dat wat kan en wat ik wil.

Ik heb een rekening voor vaste lasten én een rekening voor variabele lasten. Dit bevalt me goed. Hiermee heb ik al een mooi overzicht.

Aan het begin van deze maand pinde ik € 500,00 van de rekening voor variabele lasten. Ik was vastbesloten iedere cent die ik uit zou geven te noteren. De envelop is leeg maar een overzicht waar ik het precies aan uitgegeven heb, dat heb ik niet. 

Ik kan dit misschien de helft in mijn aantekeningen terugvinden. 

Ik kan terugvinden dat ik uit eten ben geweest, naar een museum, ik kocht een (2e hands) vouwfiets, ik bezocht een fototentoonstelling en kocht daar een (duur) boek, ik kocht winterkleding en laarzen voor zoon, ik haalde medicijnen bij de dierenarts en ook dierenvoer, ik ging naar de kapper en heb getankt. De rest is waarschijnlijk opgegaan aan eten en drinken. 

Veel bloggers kunnen tot achter de komma verantwoorden waar het geld naar toe gaat. Dat lukt mij nog niet (leerpuntje!)

Gisteren werd mijn salaris weer overgemaakt. Het bedrag dat ik overhield van mijn salaris van augustus maakte ik over naar mijn spaarrekening. Dit bedrag stelde mij teleur. Maar als ik in mijn agenda terugblader en kijk naar wat ik heb gedaan en waar ik mijn geld aan uitgaf, ben ik weer dik tevreden. Hoewel ik niet tot de cent nauwkeurig kan verklaren waar mijn geld precies naar toe gaat, kan ik zeggen dat het geld grotendeels goed besteed is. Dat is rijk leven, toch?

Op een blog las ik dat de eerste uitgave die je moet doen als het salaris binnenkomt, een betaling aan jezelf is. Daar heb ik even over nagedacht en moet zeggen dat ik dat een goed idee vind. Raar dat het restantje naar mijzelf (mijn spaarrekening) gaat. Dit heb ik omgedraaid. Voortaan boek ik, zodra mijn salaris binnen is, een deel naar de spaarrekening. Hier zal ik nog evenwicht in moeten zoeken. Ik neem voortaan ook de dag van uitbetaling salaris als begin van de nieuwe maand.

In een groot aantal blogs lees ik over de worsteling die het kost om de balans te vinden. Hoe lang heeft het bij jou geduurd toen je de balans vond, of blijft het voortdurend zoeken en bijstellen? Het is mijn doel om dit voor mijzelf vóór 2015 duidelijk te hebben. Ik vraag mij af of dit haalbaar is. 

Goedgelovig

Bij mijn voorlaatste kappersbeurt moest ik even wachten. Voor mij lag een bekend damestijdschrift en ik begon er wat in te lezen.

Ik las een artikel waarin verschillende crèmes werden besproken waarmee je wallen onder de ogen kon wegwerken. Eén crème sprong eruit. Zo goed, zo handig en vergeleken bij de dure crèmes redelijk betaalbaar. Ik dacht: die moet ik hebben, zodra ik geknipt ben, ga ik direct door naar de drogist. Een half uur later stond ik bij de drogist en vond al snel het fantastische onmisbare tubetje met crème. Toen gebeurde er iets.  Ik realiseerde mij met een schok dat ik me had laten verleiden door een reclamepraatje. Bijna was ik er in getrapt. Ik heb geen last van wallen onder mijn ogen. Misschien heb ik ze wel, maar ik heb er geen last van. Het damesblad wilde mij laten geloven dat ik er wel last van heb en dat ik daar wat aan moet doen. Ik moet een crème kopen en dat op mijn hoofd smeren. Huh?

Kort daarna kwam ik via via dit artikel tegen 

 http://www.genoeg.nl/attachments/195_Interview%20van%20mar%20Oomen%20met%20Alina%20Nube.pdf

en herkende mijn wallen-crème avontuur hierin.

Vandaag was ik weer in dezelfde drogist. Voorheen liep ik de hele winkel door, wikkend en wegend maar meestal met een gevuld winkelmandje. Deze keer had ik geen mandje nodig. Ik kwam alleen voor een flesje ongeparfumeerde amandelolie.  Deze koop ik voor droge plekken op mijn huid. Hier heb ik nl wel last van. Door het artikel en mijn "ontwaken" ben ik nu wat bewuster van mijn koopgedrag. Iets bewuster, want ik moet nog veel leren. En damesbladen? Die lees ik nu ook anders, ik ben veel sceptischer geworden.

Weekmenu en frisdrank

Nu de zomer (bijna) voorbij is, wil ik weer wat beter opletten wat ik eet. Ik heb de neiging in verhouding steeds meer koolhydraten te gaan eten. Als ik niet oplet, ligt mijn bord voor meer dan de helft vol met aardappel, rijst of past. De rest is vlees en groente. Dit moet anders. Niet omdat het hip is maar omdat mijn weegschaal dit aangeeft. 

Eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk om wat minder koolhydraten te eten. Ik moet er alleen even voor gaan zitten om de gerechten te bedenken.  Gelukkig hebben we internet. Via Pinterest kom je op de leukste sites en ideeën. Deze keer kwam ik terecht op www.lekkerzonder.nl van Tabitha. Op deze site staan veel gerechten waarbij koolhydraten zoveel mogelijk worden weggelaten. Van deze site heb ik wat ideeën geplukt voor het weekmenu van de aankomende week. 

In de zomer sluipt de rare gewoonte er ook steeds weer in om veel frisdrank te drinken. Ik denk dat dit bijna een verslaving is. Als het warm is snak ik naar een glas ijskoude cola. Met heerlijke koolzuurbelletjes en ijsklontjes. Of lekkere fris zure sinas. Het lekkerste vind ik koude rivella.. Op één of andere manier kom ik maar niet af van deze gewoonte. Frisdrank is een aanslag op het boodschappenbudget, ik weet het. Niet meer kopen lijkt de oplossing. Voor mij ja. Maar ik heb ook kinderen, die willen in het weekend toch wel eens een glas fris. En dat gun ik zo ook. Wel met mate, natuurlijk.

In de winters neemt mijn dorst naar frisdrank altijd weer af. Dan drink ik voornamelijk thee. 

Zoals ik hiervoor al schreef, geeft mijn weegschaal aan dat het wel wat minder mag, qua kilo's. Ik neem me nu dan ook maar voor om voorlopig alle frisdrank te laten staan. Goed voor het boodschappenbudget en goed voor mij.

Water is ook fris, toch?

De komende dagen eten wij:

Vrijdag: kabeljauw met pesto, tomaat, mozzarella en parmezaanse kaas

Zaterdag: kapucijners met spekjes, Amsterdamse uien en piccalilly

                 Lunch BLT salade ( bacon, sla, tomaat)

Zondag: uiensoep

Maandag: salade nicoise met hamburger

Dinsdag: bietensalade met geitenkaas en walnoten

Woensdag: griekse salade met gehaktballetjes

Donderdag: hutspot wortel/ ui met worst (mét koolhydraten!)

Wat kunnen we toch genieten van deze prachtige nazomer. Ik kon vandaag weer een mooi boeket  knippen in mijn eigen tuin. De dahlia's staan volop in bloei. Dit zijn wel heel geschikte snijbloemen. Wel opletten dat de knol voor de winter gerooid wordt en vorstvrij bewaard wordt. Sommige knollen heb ik al jaren. Een heel budgetvriendelijke plant.

 

Aflossen

In 1991 kochten wij ons huis. Dit was een goede tijd om een huis te kopen. De prijzen waren relatief laag en de rente was hoog, heel hoog. Het rentepercentage bedroeg 9,8%. 

Het viel toen niet mee om een hypotheek te krijgen. We waren nog jong en de bank was voorzichtig. Tot twee maal toe werden we bij de balie teruggestuurd zonder hypotheekadvies. Onze ouders hebben nog moeten regelen dat we een afspraak voor een hypotheekgesprek konden krijgen. Bij het eerste gesprek ging zelfs een ouder mee. We werden gewoon niet serieus genomen. Toen we ons huis in het oog kregen, moest er tempo worden gemaakt. We konden op een zaterdagmiddag terecht bij de adviseur van mijn ouders. De bank waar wij klant waren kon/wilde geen tijd voor ons vrijmaken. 

We kochten ons huis voor fl 125.000,--, nog geen €. 60.000,--. Wow, dat waren nog eens mooie huizenprijzen( vanuit oogpunt van een koper). We hadden al wat geld op onze spaarrekening staan en konden via familie nog een lening krijgen tegen een lage rente. Voor het restbedrag sloten we een hypotheek af met een levensverzekering. Na een paar jaar en een paar kinderen rijker bouwden wij een stuk aan het huis vast en sloten daarvoor een aflossingsvrije lening af en later deden nog eens een ingrijpende verbouwing waarvoor we ook een aflossingsvrije lening afsloten. 

Wat waren de banken gul. In het hypotheekgesprek werd ons bijna aangepraat dat we nog meer moesten lenen. Heel verleidelijk, maar niet voor ons. In deze tijd werden de mega hoge hypotheken afgesloten waarmee veel mensen nu nog worstelen. 

Geregeld werd je in die tijd gebeld door de bank met het advies om de overwaarde van de woning te "benutten". Ik begreep dat nooit. Wie wil er nu een hoge hypotheek? Het moet uiteindelijk toch afbetaald worden. Als het onderwerp 'hypotheek' ter sprake kwam op bijv een verjaardag, dan werden mensen die trouw aflosten voor gek verklaard. Het zou heel onvoordelig zijn. Wij hielden ons stil. Wij snapten het blijkbaar niet.

Stukje bij beetje losten we af op de aflossingsvrije leningen. Toen ik alleen kwam te staan, loste de levensverzekering de eerste hypotheek af. Ik bleef trouw aflossen op de aflossingsvrije hypotheken. Vandaag heb ik weer een bedrag afgelost. Deze aflossing levert met een rentebesparing op van €40,-- per maand, € 480,-- per jaar. Per saldo is dit bedrag lager omdat ik de hypotheekrenteaftrek niet meereken.  

Aflossen heeft mij altijd het gevoel gegeven van onafhankelijkheid. Vrijheid. Nu ik scherper op mijn uitgaven let, leer ik dat elke euro telt. 

Wanneer mijn jongste kind 18 wordt, en mijn nabestaandenuitkering stopt (en ik er dus flink financieel op achteruit ga), wil ik hypotheek-vrij zijn. Het gaat me lukken. 

Stapje voor stapje. 

Euro voor euro.

'Wie niet werkt zal niet eten'

Deze week werden we op mijn werk getrakteerd op gebak. Een collega was deze week 25 jaar in dienst. Poeh, dacht ik. Dat is lang. Toen ik even terugrekende hoelang ikzelf al in vaste loondienst ben, kwam ik tot de conclusie dat ik ook deze maand mijn 25 jarig jubileum kan vieren. Nu ben ik in die 25 jaar  één keer van werkgever veranderd dus ben ik niet op het jubileumlijstje terecht gekomen. Gelukkig niet. Ik sta niet zo graag "in the picture".

Met mijn eerste betaalde baan starte ik denk ik zo rond mijn achtste. Samen met mijn broer en zus brachten we reclamefolders rond. Ik verdiende hiermee twee kwartjes. Deze twee kwartjes gingen op de maandag mee naar school. Elke maandag kwam er een meneer van de bank bij ons op school. Je kon dan een zegeltje (met een eekhoorn erop) kopen. Deze werd dan in een zegelboekje geplakt. Bij een vol zegelboekje werd het gespaarde bedrag op de bankrekening gezet. Wat een tijd! Dit was in de zeventiger jaren. Er was tijd beschikbaar op school om ons te laten en te leren sparen. Het bankpersoneel had de tijd om scholen langs te gaan. Ik kan me nog herinneren dat de man op de fiets kwam. In ons dorp was geen bank, dus kostte het de beste man vast veel tijd om al die scholen langs te gaan, op de fiets. Wat ben ik toch in een heerlijke relaxte tijd opgegroeid. Nu hoef je op een basisschool hier niet mee aan te komen. En de banken zitten helemaal niet te wachten op sparende kinderen. Mijn kinderen zij ooit wel eens weggesnauwd bij een bank omdat ze niet op een juist moment hun spaarpotjes wilden legen. Van deze bank hebben we toen afscheid genomen. 

Ik kan me nog de spaarweek van vroeger herinneren. In de herfstvakantie kon je je spaarpot naar de bank brengen. Het spaargeld werd geteld. Daarna ontving je een compliment en mocht je een cadeau uitzoeken. Ik kan me nog het best de bouwplaten van een molen en een boerderij herinneren. 

Na het folderwijkje volgden aaneengesloten allerlei andere baantjes. Het meeste geld werd trouw opgespaard. Ik was niet veel nodig. Ik had geen mobiele telefoon. Ik dronk niet. Ik rookte niet. De fiets bracht me overal waar ik naar toe moest. 

 Mijn ouders hadden een eigen bedrijf. Het levensmotto van mijn ouders (en velen van hun generatie) was 'wie niet werkt zal niet eten'. Wij kinderen hielpen mee in het bedrijf. Dat was gewoon zo. En als je je klusjes eens vertikte uit te voeren, dan kwam het wel eens voor dat er die avond bij het eten op jouw vaste aan tafel plek geen bordje stond. Dan was de boodschap wel duidelijk. Met weinig woorden werd dat duidelijk gemaakt. Wanneer mijn moeder zag dat dat de boodschap begrepen was, zette ze een bordje bij. 

(Ter geruststelling: nog nooit ben ik met een lege maag naar bed gegaan)