De term "financieel onafhankelijk" wordt nogal verschillend uitgelegd.
Voor de één betekent dit dat je niet afhankelijk bent van het inkomen van de partner maar een eigen inkomen hebt. Voor de ander houdt dit in dat je geen (hypotheek)schulden hebt. Het kan ook worden uitgelegd dat je helemaal niet afhankelijk bent van inkomen uit werk.
Ikzelf ben nooit afhankelijk geweest van het inkomen van mijn man. Ik heb altijd mijn eigen "kostje" verdiend. Over niet al te lange tijd is mijn hypotheek volledig afgelost. Dan is alles wat ik bezit volledig van mij. De derde uitleg van "financiële onafhankelijkheid" is niet op mij van toepassing. Is het überhaupt nog mogelijk om, buiten een mooi familiekapitaal of riante erfenis volledig onafhankelijk te worden?
Ik weet dat er extremen bestaan waarbij mensen kunnen leven van een luttel bedrag. Maar dat moet je wel willen. Als je drie maal daags redelijk en gezond wilt eten, wonen in een gangbaar huis, aangesloten op gas, elektra en water enz enz dan moet je wel over een flinke spaar/beleggingsrekening beschikken als je financieel onafhankelijk kunt zijn.
We weten allemaal dat de pensioenleeftijd steeds hoger wordt. Deze week sprak ik met een HRM adviseur die van een prognose uitgaat dat de leeftijd nog hoger zal worden, veel hoger zelfs. Healthy aging is het motto. Leef gezond!
Kort geleden kwam ik een aantal blogs tegen van mensen (dertigers/veertigers) die zich tot doel stellen om over een jaar of tien met vervroegd pensioen te gaan. Heel interessant en soms heel ambitieus. Het zijn vaak mensen met een mooi inkomen.
Ik ken mensen, die in de tijd vlak voor en tijdens de woekerpolissen dezelfde idealen hadden. Helaas hebben deze mensen door omstandigheden (misleidende adviezen) nu geen onbezorgd pensioen
Het is moeilijk om in de toekomst te kijken. Het kan nooit kwaad om eens goed naar je pensioenregeling te kijken en een plan te maken om schulden af te lossen en zoeken naar besparingen. Zolang je er op de dag van vandaag maar geen last van ondervindt.
Dit doet mij denken aan een kennis die het vroeger, thuis bij haar ouders, niet breed had. Altijd werd door de ouders gezegd dat dingen niet konden; geen andere fiets, geen dagje uit, geen geld voor een studie. Totdat jaren later de vader plotseling overleed en bleek dat er een enorme spaarrekening was. Vader potte alle geld op. Waarom? Waarschijnlijk uit angst om ooit echt tekort te komen. Intussen had de kennis en haar broer een prima baan en begon de moeder te dementeren. Het geld werd verdeeld, maar het voelde niet goed.
Ook hierin moet je een balans zien te vinden. Ik ga hier maar eens diep over nadenken en rekenen. Al lukt het slechts om enkele jaren eerder te kunnen stoppen met werken, dat moet dan toch heerlijk voelen.