Ik ben van de generatie (net nog) die als vanzelfsprekend dansles nam. We moesten daarvoor naar de stad. Spannend!!!
Met twee vriendinnen ging ik op zoek naar drie mannen (jongens eigenlijk nog) waarvan we dachten dat zij ook wel een lesje konden gebruiken en daardoor ook weer in contact zouden kunnen komen met vrouwen (meisjes). De mannen begrepen ons eerst verkeerd en dachten dat wij hen wel zagen zitten. Dit was niet zo. Het heeft even geduurd voordat dat kwartje bij de mannen viel. Als ik nou vertel dat één van de mannen de ware nog steeds niet heeft gevonden en een ander zijn ware pas rond zijn 45e trof,..... ( nr drie is al bijna 27 jaar gelukkig getrouwd). Ik vond dansles maar niks en was blij dat het bij tien lessen was afgelopen. Mijn danspartner (de man die tot zijn 45e op de ware moest wachten) genoot ook niet echt van de lessen. We moeten rondjes door de zaal dansen. Elke keer wanneer we bij de deur naar de uitgang naderden fluisterde hij: 'zullen we vluchten??'. Jammer genoeg voor hem had ik de leiding. We maakten het rondje en alle tien lessen keurig af. Later heb ik mijn kunsten nog wel eens laten zien tijdens tentfeesten en bruiloften. Tijden zijn veranderd. Bruiloften komen nauwelijks meer voor en tentfeesten bezoek ik nog zelden. Ik moest hieraan denken toen ik me verdiepte in het fenomeen " slowcooking".
Eén van mijn doelen voor dit jaar maar ook voor de rest van mijn leven is om minder gejaagd te leven. Voorheen bedacht ik in de auto onder weg van werk naar huis wat we die avond zouden moeten eten. Meestal kwam ik dan thuis met een zakje sla, een zakje aardappelschijfjes en schnitzels of id. Het kwam dan ook wel eens voor dat ik bij thuiskomst ontdekte dat er nog sla in de koelkast lag én/of dat ik al vlees uit de vriezer had gehaald en dat dat ook al ontdooid was. Doordat ik me vaak opgejaagd voelde, vergat ik vaak iets en was mijn koelkast, vriezer en groentevoorraad een chaos. Hier moest een eind aankomen. Er kwam al een eind aan toen ik afgelopen zomer begon met het maken van weekmenu's en boodschappenlijstjes. Vorige week schreef ik al dat ik nu een compleet overzicht heb van mijn voorraad in de vriezer en kast.
Alles kan altijd beter!
Ik dacht na over minder gejaagd leven en begon met koken van grote porties en daarvan een deel invriezen. Dit scheelt mij één of twee dagen koken in de week. Voor mijn werk moet ik geregeld naar andere locaties. Wanneer ik dan thuiskom is het vaak al na zessen. Het is dan fijn dat je alleen nog eten op hoeft te warmen.
Voor de kerst kwam ik op een receptenblog een recept tegen voor de slowcooker. Na een paar dagen wikken en wegen heb ik een bestelling geplaatst en de dag daarna kon ik slowkoeken.
Ik ben enthousiast!! Ik maakte soep, stoofpeertjes, rollade, sucadelapjes, stoofpotjes en al niet meer. Het gaat niet alleen om het gemak maar de smaak is ook heerlijk.
' s avonds zet ik alvast alles klaar voor de volgende dag. Op de ochtend zet ik de wekker 10 minuten eerder. Ik snijd dan de groeten en leg alle ingrediënten in de slowcooker. Bij vertrek naar mijn werk zet ik de slowcooker op de laagste stand. Wanneer ik aan het eind van de dag moe en hongerig thuiskom ruikt het heerlijk in huis. Ik hoef alleen nog de tafel klaar te zetten (of zodra ik in de auto stap een appje te sturen aan degene die eerder thuis is) en kan gelijk aan tafel. Dit voelt als verwennerij.
Slow, quick quick, slooowwww......
