donderdag 18 juni 2015

Kostendeler

Juli vorig jaar kreeg ik een brief van de de Sociale Verzekeringsbank met de mededelingen dat in januari een wijziging zou wording ingevoerd ivm een wetswijziging mbt de nabestaandenuitkering. Deze brief maakte mij ongerust. Deze ongerustheid was mede de aanleiding om te starten met het meer inzichtelijk maken van mijn uitgaven en inkomsten en deze blog. Uiteindelijk bleek mijn ongerustheid niet nodig. 
In december ontving ik weer een brief van de SVB. Deze brief ging over 'kostendelers'. 

Mijn oudste zoon heeft zijn opleiding afgerond. Hij staat ingeschreven bij verschillende uitzendbureaus en verstuurt regelmatig een sollicitatiebrief. Wij wonen op het platteland en daarom is het noodzakelijk om, als je graag wilt werken, een auto aan te schaffen. Gelukkig had mijn zoon al wat gespaard (goed voorbeeld doet goed volgen ;)) en kon hij een auto kopen. Ik heb al zijn inspanningen gevolgd die hij verrichtte om bij de uitzendbureaus "in beeld" te komen. Keurig opgedoft ging hij op stap met zij CV langs de uitzendbureaus. Van enkele uitzendbureaus hoorde hij nooit ook maar iets. 
Na een paar weken en veel pogingen om contact te krijgen met de uitzendbureaus werd hij via via gewezen op een bureautje in een plaats zo'n 50km verderop. Dit uitzendbureau is een paar jaar geleden gestart door twee jonge en enthousiaste mannen die de regio kennen. Al vrij snel werd hij gebeld voor een verschillende klussen. Veelal niet de leukste klussen. Het zijn vaak de "rotwerkjes" die zijn blijven liggen en die de uitzendkracht dan maar even moet doen. Maar ok, mijn zoon is de beroerdste niet en zette door. Vaak zat hij uren in de auto en kreeg dan maar een deel van de reiskosten vergoed. De ene week was er maar één dag werk, de andere week kon hij een hele week aan de slag. 
Ik denk dat het in maart was dat mijn zoon in één week door drie verschillende bedrijven werd gebeld. De één had hem zien werken en bood hem een jaarcontract aan. Een ander bedrijf kon niet een jaarcontract bieden maar kon hem toch verzekeren dat hij tot de herfst kon blijven werken. Een derde bedrijf kon hem werk bieden tot de winter. Hij koos voor het laatste bedrijf. Het contract loopt via een uitzendbureau. 
Sinds april werkt hij nu volledige weken. Het heeft mijn zoon veel moeite, geduld en ook een financiële investering gekost om aan een redelijke uitzendbaan te komen. De eerste maanden hield hij er echt geen geld aan over. Als hij dan zijn lot beklaagde troostte ik hem met de flauwe opmerking: 'je hebt geen hypotheek en opstalverzekering' . Nu heeft mijn zoon op dit moment het geluk dat hij stabiel uitzendwerk heeft gevonden. Het had ook anders kunnen lopen. Ik kan me voorstellen dat je dan ontmoedigd en onzeker wordt. De ziektekostenverzekering, autoverzekering en de wegenbelasting moeten nl nog wel worden betaald. Ook als je geen werk hebt of als het werken te weinig oplevert.

De kostendeler-regeling houdt in dat ik gekort wordt op mijn nabestaandenuitkering omdat mijn zoon bij mij inwoont en niet meer studeert. Hij moet delen in de kosten van mijn huishouden. In theorie ben ik het wel met deze regeling eens. De praktijk is anders. Ik moest juist mijn zoon de eerste maanden financieel bijstaan om het hem mogelijk te maken om werk te vinden. Gelukkig is het hem tot nu toe gelukt om werk te vinden en te houden. Als hij dit geluk niet had, dan had het plaatje er ook voor mij nu anders uitgezien. 

Mijn nabestaandenuitkering wordt vanaf 1 juli, in fases gekort. Nu zou ik mijn zoon moeten vragen om het verschil te compenseren. Kostgeld laten betalen dus. Niks mis mee. Maar toch. Mij zoon heeft een vriendin en er wordt gesproken over samenwonen (het T woord is ook al gevallen). De vriendin studeert binnenkort af en ze heeft een  jaarcontract aangeboden gekregen bij het bedrijf waar ze haar stage liep. De baan is onder haar niveau en het salaris is laag. "De jeugd van tegenwoordig" heeft het niet gemakkelijk. Ik zie deze zelfde worsteling bij mijn dochter en haar vriend.  

Mijn zoon is 's avonds druk bezig met opknappen van meubeltjes en scharrelt een uitzet bij elkaar. Hij werkt de zomervakantie door om zoveel mogelijk te sparen voor "het huisje". Moet ik nu kostgeld vragen? Nee, ik doe het niet. Ten eerste omdat ik denk dat het de moeite niet is omdat ik vermoed dat hij nog dit jaar het huis uitgaat. Ten tweede omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen. Ik zie hem zoveel moeite doen om "grond onder de voeten" te krijgen.
Ik ben het geld ook niet echt nodig. Het zou anders zijn wanneer hij een goedbetaalde baan zou hebben en er niet over denkt om het huis uit te gaan. 

Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan. Betaalt jouw volwassen kind kostgeld?  Wat zou jij in mijn geval doen? 

8 opmerkingen:

  1. Mijn oudste dochter is 19 en doet een hbo opleiding vertaler via de LOI. Daarnaast werkt ze bij een asielzoekerscentrum. Ze betaalt geen kostgeld.

    Ik vind jouw zoon flink! Petje af.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toen ik het stukje schreef dacht ik: goh, ik ben er eigenlijk best trots op hie die jongen het doet.

      Verwijderen
  2. Ik zou een kostgeld berekenen en dat voor hem sparen om wat extra te kunnen geven bij verhuizing.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zonder hem dat te vertellen bedoel ik.

      Verwijderen
    2. Dit herinnert mij eraan dat mijn man ook zo'n spaarpotje kreeg van zijn ouders toen we een huis kochten. Bedankt voor de tip!

      Verwijderen
  3. In jouw geval zou ik het ook niet doen. Als je zoon z'n geld er doorheen joeg of jij had het hard nodig, zou het wat anders zijn.
    Gelukkig maar dat hij zo'n positieve werkhouding heeft, 't gaat hem vast en zeker binnenkort een goed contract opleveren. Nog maar even doorbijten....
    Leuk hoor, zo'n zoon op zichzelf! Ga je ze ineens in een ander licht zien, vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Echt leuk wanneer de gesprekken anders gaan lopen. Het voelt ook wel een beetje als het oogsten van alle inspanningen. Ik weet dat het normaal is dat de kinderen zelfstandig worden. Het moet wel wennen. Ook dit levert weer ruimte voor nieuwe dingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Even een late reactie, maar onze kinderen hoefde ook nooit kostgeld te betalen, mits ze de helft spaarden. Dit is altijd goed gegaan en konden op deze manier goed sparen. Nu konden ze een financieel goede start maken.

    Wehschuld

    BeantwoordenVerwijderen