Kostendeler

Juli vorig jaar kreeg ik een brief van de de Sociale Verzekeringsbank met de mededelingen dat in januari een wijziging zou wording ingevoerd ivm een wetswijziging mbt de nabestaandenuitkering. Deze brief maakte mij ongerust. Deze ongerustheid was mede de aanleiding om te starten met het meer inzichtelijk maken van mijn uitgaven en inkomsten en deze blog. Uiteindelijk bleek mijn ongerustheid niet nodig. 

In december ontving ik weer een brief van de SVB. Deze brief ging over 'kostendelers'. 

Mijn oudste zoon heeft zijn opleiding afgerond. Hij staat ingeschreven bij verschillende uitzendbureaus en verstuurt regelmatig een sollicitatiebrief. Wij wonen op het platteland en daarom is het noodzakelijk om, als je graag wilt werken, een auto aan te schaffen. Gelukkig had mijn zoon al wat gespaard (goed voorbeeld doet goed volgen ;)) en kon hij een auto kopen. Ik heb al zijn inspanningen gevolgd die hij verrichtte om bij de uitzendbureaus "in beeld" te komen. Keurig opgedoft ging hij op stap met zij CV langs de uitzendbureaus. Van enkele uitzendbureaus hoorde hij nooit ook maar iets. 

Na een paar weken en veel pogingen om contact te krijgen met de uitzendbureaus werd hij via via gewezen op een bureautje in een plaats zo'n 50km verderop. Dit uitzendbureau is een paar jaar geleden gestart door twee jonge en enthousiaste mannen die de regio kennen. Al vrij snel werd hij gebeld voor een verschillende klussen. Veelal niet de leukste klussen. Het zijn vaak de "rotwerkjes" die zijn blijven liggen en die de uitzendkracht dan maar even moet doen. Maar ok, mijn zoon is de beroerdste niet en zette door. Vaak zat hij uren in de auto en kreeg dan maar een deel van de reiskosten vergoed. De ene week was er maar één dag werk, de andere week kon hij een hele week aan de slag. 

Ik denk dat het in maart was dat mijn zoon in één week door drie verschillende bedrijven werd gebeld. De één had hem zien werken en bood hem een jaarcontract aan. Een ander bedrijf kon niet een jaarcontract bieden maar kon hem toch verzekeren dat hij tot de herfst kon blijven werken. Een derde bedrijf kon hem werk bieden tot de winter. Hij koos voor het laatste bedrijf. Het contract loopt via een uitzendbureau. 

Sinds april werkt hij nu volledige weken. Het heeft mijn zoon veel moeite, geduld en ook een financiële investering gekost om aan een redelijke uitzendbaan te komen. De eerste maanden hield hij er echt geen geld aan over. Als hij dan zijn lot beklaagde troostte ik hem met de flauwe opmerking: 'je hebt geen hypotheek en opstalverzekering' . Nu heeft mijn zoon op dit moment het geluk dat hij stabiel uitzendwerk heeft gevonden. Het had ook anders kunnen lopen. Ik kan me voorstellen dat je dan ontmoedigd en onzeker wordt. De ziektekostenverzekering, autoverzekering en de wegenbelasting moeten nl nog wel worden betaald. Ook als je geen werk hebt of als het werken te weinig oplevert.

De kostendeler-regeling houdt in dat ik gekort wordt op mijn nabestaandenuitkering omdat mijn zoon bij mij inwoont en niet meer studeert. Hij moet delen in de kosten van mijn huishouden. In theorie ben ik het wel met deze regeling eens. De praktijk is anders. Ik moest juist mijn zoon de eerste maanden financieel bijstaan om het hem mogelijk te maken om werk te vinden. Gelukkig is het hem tot nu toe gelukt om werk te vinden en te houden. Als hij dit geluk niet had, dan had het plaatje er ook voor mij nu anders uitgezien. 

Mijn nabestaandenuitkering wordt vanaf 1 juli, in fases gekort. Nu zou ik mijn zoon moeten vragen om het verschil te compenseren. Kostgeld laten betalen dus. Niks mis mee. Maar toch. Mij zoon heeft een vriendin en er wordt gesproken over samenwonen (het T woord is ook al gevallen). De vriendin studeert binnenkort af en ze heeft een  jaarcontract aangeboden gekregen bij het bedrijf waar ze haar stage liep. De baan is onder haar niveau en het salaris is laag. "De jeugd van tegenwoordig" heeft het niet gemakkelijk. Ik zie deze zelfde worsteling bij mijn dochter en haar vriend.  

Mijn zoon is 's avonds druk bezig met opknappen van meubeltjes en scharrelt een uitzet bij elkaar. Hij werkt de zomervakantie door om zoveel mogelijk te sparen voor "het huisje". Moet ik nu kostgeld vragen? Nee, ik doe het niet. Ten eerste omdat ik denk dat het de moeite niet is omdat ik vermoed dat hij nog dit jaar het huis uitgaat. Ten tweede omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen. Ik zie hem zoveel moeite doen om "grond onder de voeten" te krijgen.

Ik ben het geld ook niet echt nodig. Het zou anders zijn wanneer hij een goedbetaalde baan zou hebben en er niet over denkt om het huis uit te gaan. 

Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan. Betaalt jouw volwassen kind kostgeld?  Wat zou jij in mijn geval doen? 

Royeren hypotheek

Nu mijn hypotheek volledig afgelost is, kan ik overwegen om de hypotheek uit een register van hypotheken te laten halen. Ik heb even op het internet gezocht en kom tot de snelle conclusie dat:

- Royeren als voordeel heeft dat bij een verkoop of afsluiten van een nieuwe hypotheek de afronding vlotter verloopt

- Dat ik nu zelf een notaris kan kiezen en dan kan zoeken naar een notaris die het meest voordelig is.

- Royeren heeft als nadeel dat het geld gaat kosten (tsja, ik ben en blijf zuinig)

- Mijn huis schijnt nu in een register te worden vermeld als hypotheekvrij. Foute snuiters kunnen daardoor denken dat er meer te halen valt dan hypotheekvrije bakstenen.

Ooit wil ik mijn huis vast wel eens verkopen. De eerste tien jaar in ieder geval nog niet. Ik kan me nu niet voorstellen dat ik ooit nog eens een hypotheek af zal sluiten. Aan de andere kant denk ik ook 'je weet maar nooit wat voor moois er nog op mijn pad ligt' en ik denk ook 'afgehandeld is afgehandeld'. Ik kan nu een betaalbare notaris uitzoeken. Wie weet gaan deze kosten ooit stijgen of komt er een ingewikkelde wetgeving.

Wat mij tegenhoudt is dat "men" ergens kan zien dat mijn huis hypotheekvrij is en dat ik dan in het oog kan springen als slachtoffer van een of andere rotstreek.

Ik had verwacht dat royeren te maken zou hebben met het wegvallen van huurwaardeforfait. Maar daar las ik zo 123 niets over.

Wie kan mij nog meer vertellen over de voor en/of nadelen van het laten doorhalen van de hypotheek uit het register?

Hypotheek vrij

Vandaag is het een bijzondere dag voor mij. Ik heb zonet mijn aller, aller, allerlaatste hypotheekaflossing gedaan. (Vanaf dit punt ga ik enorm over mijzelf opscheppen, klik weg nu het nog kan).

Vorige maand, vierentwintig jaar geleden, zaten mijn man en ik bij de notaris. Jonge broekies van 22 en 24 jaar jong. Pas getrouwd en we gingen een fantastisch leven tegemoet, zonder enige twijfel. We zaten bij de notaris voor de overdracht van ons huis. We hadden een strijdje geleverd met de bank over de hypotheek, en de makelaars en de verkopers van huizen bekeken de jonge snuiters met argwaan. Want: 'ze waren toch nog wel wat jong'. Ik herinner me noch zo goed, dat euforische gevoel nadat we bij de notaris richting ons "nieuwe" huis reden. In ons Opel kadetje. Er moest nog veel gebeuren om het huis goed bewoonbaar te maken. We hadden een hamer en nog wat ander gereedschap gekocht. We hadden ieder twee handen en een gezond lichaam. Aan de slag!

Na een half jaar timmeren en hard werken was ons huis bewoonbaar. 

De kinderen werden geboren en het huis werd wat te klein voor vijf personen. In twee verschillende fases werd het huis vergroot en verder opgeknapt. Hiervoor moesten nog twee keer naar de notaris voor het tekenen van een hypotheekacte. We kochten er ook nog een stukje grond bij. In totaal zaten wij samen vier keer bij de notaris aan tafel. 

Vijf jaar gelden was ik weer bij de notaris, maar nu alleen. Voor een verklaring van erfrecht. Mijn man was plotseling overleden.

Daar zit je dan. Een huis, met (toen) drie hypotheken. Ik kan je vertellen: 'Ik gun dit niemand'. 

Ik had toen veel zorgen maar maakte me vooral zorgen over geld. 'Kan ik hier blijven wonen'? 'Red ik het in mijn eentje'?

Na een paar weken maakte ik een afspraak bij de bank. Op de eerste hypotheek zat een levensverzekering. Die kon worden uitgekeerd en daarmee was de eerste hypotheek afgelost. De tweede hypotheek, voor een verbouwing kon ik betalen uit een uitkering van een levensverzekering die we hadden afgesloten 'zodat we wat eerder zouden kunnen stoppen met werken'. De derde hypotheek, aflossingsvrij en de grootste van het stel, was nog redelijk nieuw en nog geen cent op afgelost. Volgens de adviseur van de bank geen probleem. Als ik dit als gewone woonlast zou zien, was het goed op te brengen. Dat was ook zo, maar dat voelde voor mij anders. Ik heb een hypotheek altijd gezien als een schuld. In het krijt staan.

Ik heb vijf jaar geleden een plan gemaakt en mij tot doel gesteld om de hypotheek in vijf jaar af te lossen, met een uitloop naar zeven jaar. En ik heb het gered!!! Ook nog ruim binnen de tijd.

Hoe? Door me te focussen. 

Iedere cent die ik overhield, zette ik apart en gebruikte ik voor aflossen. Het zijn de kleine beetjes bij elkaar die het doen. Bovendien ben ik gezegend met lieve ouders. Bijna ieder jaar storten zij een mooi bedragje, een extraatje. Geen enorme bedragen. Wel mooie meevallertjes die me goed hebben geholpen. Vandaag zag ik dat mij saldo op de lopende rekening, dankzij mijn ouders, weer gestegen was. Ik heb de aflossing, die ik voor later dit jaar gepland had direct over gemaakt. Dit scheelt weer rente die ik weer ergens anders voor kan gebruiken. Voorheen dacht ik: voor de volgende aflossing. Nu moet ik een nieuwe bestemming bedenken. Het voelt heel raar. 

Ik zou ikke niet zijn, als er al niet een plannetje zou klaar liggen. In huis liggen twee offertes voor zonnepanelen. Die zonnepanelen worden, als het goed gaat, nog deze zomer gelegd. Mijn maandlasten gaan zo weer verder naar beneden. 

Mijn buffer heeft een flinke deuk opgelopen door het laten aanbrengen van spouwmuurisolatie en zal nog een grotere klap oplopen door de aankoop van de zonnepanelen. Mijn focus zal nu liggen op het op peil brengen van de buffer. Ik heb voor mijzelf een vrij hoge buffer in gedachten, nl € 20.000,--. Wanneer ik optel wat ik kwijt ben aan vervanging van auto, witgoed en het opvangen van kosten voor onderhoud (schilderen, cv, enz) en tegenslag, dan kom ik op dat bedrag. Een hoge buffer aanhouden kan nooit kwaad, denk ik dan. 

Mocht je denken dat ik een saai leven heb door al dit gespaar en geldschraperij? Nee. Absoluut niet. Ik reis, ik heb mijn hobby's, ik heb mijn sociale contacten. Ik woon mooi. Ik heb een mooie baan. Het gaat erom dat je goed nadenkt over geld uitgeven. Genieten van wat je hebt. Jezelf ook eens verwennen.

Op mijn vorige blog reageerde Gerda (ze reageert altijd lief en positief) dat ze denkt dat ik het financieel nooit uit de hand zal laten lopen. Ik begin daar eindelijk zelf ook wat in te geloven.

Vorig jaar startte ik, na een lange tijd blogs over besparen en hypotheek aflossen te hebben gelezen en gevolgd, met een eigen blog. Het helpt mij om de "zaken" zo nu en dan op een rijtje te plaatsen.

In andere blogs lees ik over zorgen, twijfels, dilemma's, succesjes, verdriet, geluk, amibities, dromen. Sommige blogs lopen al jaren. Ik vind het dan leuk om ook het begin even te lezen. Sommige bloggers houden "de focus" anderen springen van links naar rechts. De bloggers met de focus bereiken gestaag hun doel.  

Ik ben nu hypotheekvrij. Alles wat ik bezit is van mij, enkel van mij. Dit voelt dubbel. Aan de ene kant ben ik trots op mezelf dat ik mijn aflosdoel heb bereikt. Ik sta bij niemand in de schuld. Op eigen kracht bereikt. Aan de andere kant ben ik niet alleen in het bezit van een huis, maar ligt er even verderop ook een graf, dat ik ook heb gekocht en moet onderhouden. 

Ik had ook wel nog drie hypotheken willen bezitten.

Grip op tijd - grip op geld

Eén van mijn doelen was en is om rustiger en meer ontspannen te leven. Minder jakkeren en meer genieten. Ik kan zeggen dat dit doel al redelijk goed ingezet is en ik hoop dat ik dit door mag zetten.

Wat mij hierbij geholpen heeft is een therapie bij een haptonoom. 

Je doet vaak van alles omdat je bedacht hebt dat het moet, dat het goed is en vooral omdat je denkt dat het van je verwacht wordt. Een voorbeeldje: ik dacht dat ik op mijn werk heel flexibel moest zijn. Ik dacht dat het goed was om te wisselen met dagen en dacht ook dat dat van mij verwacht werd. Ik bewoog jaren mee met agenda's en wensen van collega'. Een vergadering op woensdagmiddag (mijn vrije dag)? 'Oh, geen probleem. Ik kom wel even'. En als het niet lukt om de dag te compenseren? 'Oh, pech gehad, jammer dan'! Niemand droeg mij op om op mijn vrije dag te werken. Niemand verwachtte dat van mij. Ik had het zelf bedacht. 

Afgelopen winter liep ik vast. Ik kreeg steeds meer last van hyperventilatie en kreeg ook nog eens een vervelend verkoudheidsvirus (half Nederland trouwens). Ik kwakkelde en belandde bij een longarts en een haptonoom.

Door de haptotherapie heb ik geleerd dat ik kan voelen wat ik wil. Ik denk nu beter na wanneer mij iets gevraagd wordt. Ik ren nu niet meer overal achteraan. Ik durf nu gerust ' nee' te zeggen op een verzoek of uitnodiging voor een voorstelling of een feestje. Het gejakker van anderen valt mij ook steeds meer op. Ik kies nu bewuster. 

Een advies van de haptonoom is om wat liever voor mijzelf te zijn. Mezelf verwennen. Ik heb een jasje gekocht waarvan ik een blij gevoel krijg als ik het draag. Ik heb een bodymilk gekocht met een heerlijk geurtje. Een glas wijn drinken uit een mooi glas van kristal. Met dit " mijzelf eens verwennen" moet ik wel een drempel over. Ik blijf me afvragen: 'heb ik het echt nodig' en 'doe ik een ander nu niet tekort door voor mijzelf te kiezen'?

Een andere positieve opbrengst van mijn therapie is dat ik mijzelf wil aanleren dat ik minder 'moet' maar dat ik ' wil' en 'kan'.

Het voelt heel anders wanneer je zegt: 'ik moet de kast vandaag opruimen' dan 'ik wil een opgeruimde kast'. Ik heb dit een paar weken geleden toegepast in mijn werk tijdens een beoordelingsgesprek. Het gesprek verloopt echt heel anders wanneer je uitgaat van wat je kunt en wat je wilt.

Na het gesprek kreeg ik een compliment van mijn leidinggevende. Hij vond het prettig samenwerken nu ik duidelijker aangeef wanneer ik wel of juist niet beschikbaar ben. Hij vond het gesprek nu ook positiever verlopen dan voorheen omdat ik duidelijker ben over mijn wensen. 

Datgene wat ik de afgelopen maanden heb geleerd en toegepast zijn geen schokkende nieuwe inzichten. Ik wist het wel maar blijkbaar dringt het nu pas door.

Al die "zelfverwennerij" loopt op financieel gebied wel wat uit de hand. Ik moet eerlijk zeggen dat ik op het moment even het overzicht kwijt ben. De focus gaat blijkbaar even een andere richting uit.

Wel heb ik natuurlijk weer een weekmenu in elkaar gedraaid, komt ie:

Vrijdag: barbecue - vanwege het zonnige weer van gisteren

Zaterdag: bruine bonensoep en een broodje

Zondag: vermicellisoep

Maandag: kipstoofpotje (uit de slowcooker) met rijst en boontjes

Dinsdag: schnitzel met topping, aardappeltjes en sla

Woensdag: slavink met gekookte aardappel en worteltjes en doperwten

Donderdag: kip cordon bleu met aardappelschijfjes en rabarbermoes