Hypotheek vrij

Vandaag is het een bijzondere dag voor mij. Ik heb zonet mijn aller, aller, allerlaatste hypotheekaflossing gedaan. (Vanaf dit punt ga ik enorm over mijzelf opscheppen, klik weg nu het nog kan).

Vorige maand, vierentwintig jaar geleden, zaten mijn man en ik bij de notaris. Jonge broekies van 22 en 24 jaar jong. Pas getrouwd en we gingen een fantastisch leven tegemoet, zonder enige twijfel. We zaten bij de notaris voor de overdracht van ons huis. We hadden een strijdje geleverd met de bank over de hypotheek, en de makelaars en de verkopers van huizen bekeken de jonge snuiters met argwaan. Want: 'ze waren toch nog wel wat jong'. Ik herinner me noch zo goed, dat euforische gevoel nadat we bij de notaris richting ons "nieuwe" huis reden. In ons Opel kadetje. Er moest nog veel gebeuren om het huis goed bewoonbaar te maken. We hadden een hamer en nog wat ander gereedschap gekocht. We hadden ieder twee handen en een gezond lichaam. Aan de slag!

Na een half jaar timmeren en hard werken was ons huis bewoonbaar. 

De kinderen werden geboren en het huis werd wat te klein voor vijf personen. In twee verschillende fases werd het huis vergroot en verder opgeknapt. Hiervoor moesten nog twee keer naar de notaris voor het tekenen van een hypotheekacte. We kochten er ook nog een stukje grond bij. In totaal zaten wij samen vier keer bij de notaris aan tafel. 

Vijf jaar gelden was ik weer bij de notaris, maar nu alleen. Voor een verklaring van erfrecht. Mijn man was plotseling overleden.

Daar zit je dan. Een huis, met (toen) drie hypotheken. Ik kan je vertellen: 'Ik gun dit niemand'. 

Ik had toen veel zorgen maar maakte me vooral zorgen over geld. 'Kan ik hier blijven wonen'? 'Red ik het in mijn eentje'?

Na een paar weken maakte ik een afspraak bij de bank. Op de eerste hypotheek zat een levensverzekering. Die kon worden uitgekeerd en daarmee was de eerste hypotheek afgelost. De tweede hypotheek, voor een verbouwing kon ik betalen uit een uitkering van een levensverzekering die we hadden afgesloten 'zodat we wat eerder zouden kunnen stoppen met werken'. De derde hypotheek, aflossingsvrij en de grootste van het stel, was nog redelijk nieuw en nog geen cent op afgelost. Volgens de adviseur van de bank geen probleem. Als ik dit als gewone woonlast zou zien, was het goed op te brengen. Dat was ook zo, maar dat voelde voor mij anders. Ik heb een hypotheek altijd gezien als een schuld. In het krijt staan.

Ik heb vijf jaar geleden een plan gemaakt en mij tot doel gesteld om de hypotheek in vijf jaar af te lossen, met een uitloop naar zeven jaar. En ik heb het gered!!! Ook nog ruim binnen de tijd.

Hoe? Door me te focussen. 

Iedere cent die ik overhield, zette ik apart en gebruikte ik voor aflossen. Het zijn de kleine beetjes bij elkaar die het doen. Bovendien ben ik gezegend met lieve ouders. Bijna ieder jaar storten zij een mooi bedragje, een extraatje. Geen enorme bedragen. Wel mooie meevallertjes die me goed hebben geholpen. Vandaag zag ik dat mij saldo op de lopende rekening, dankzij mijn ouders, weer gestegen was. Ik heb de aflossing, die ik voor later dit jaar gepland had direct over gemaakt. Dit scheelt weer rente die ik weer ergens anders voor kan gebruiken. Voorheen dacht ik: voor de volgende aflossing. Nu moet ik een nieuwe bestemming bedenken. Het voelt heel raar. 

Ik zou ikke niet zijn, als er al niet een plannetje zou klaar liggen. In huis liggen twee offertes voor zonnepanelen. Die zonnepanelen worden, als het goed gaat, nog deze zomer gelegd. Mijn maandlasten gaan zo weer verder naar beneden. 

Mijn buffer heeft een flinke deuk opgelopen door het laten aanbrengen van spouwmuurisolatie en zal nog een grotere klap oplopen door de aankoop van de zonnepanelen. Mijn focus zal nu liggen op het op peil brengen van de buffer. Ik heb voor mijzelf een vrij hoge buffer in gedachten, nl € 20.000,--. Wanneer ik optel wat ik kwijt ben aan vervanging van auto, witgoed en het opvangen van kosten voor onderhoud (schilderen, cv, enz) en tegenslag, dan kom ik op dat bedrag. Een hoge buffer aanhouden kan nooit kwaad, denk ik dan. 

Mocht je denken dat ik een saai leven heb door al dit gespaar en geldschraperij? Nee. Absoluut niet. Ik reis, ik heb mijn hobby's, ik heb mijn sociale contacten. Ik woon mooi. Ik heb een mooie baan. Het gaat erom dat je goed nadenkt over geld uitgeven. Genieten van wat je hebt. Jezelf ook eens verwennen.

Op mijn vorige blog reageerde Gerda (ze reageert altijd lief en positief) dat ze denkt dat ik het financieel nooit uit de hand zal laten lopen. Ik begin daar eindelijk zelf ook wat in te geloven.

Vorig jaar startte ik, na een lange tijd blogs over besparen en hypotheek aflossen te hebben gelezen en gevolgd, met een eigen blog. Het helpt mij om de "zaken" zo nu en dan op een rijtje te plaatsen.

In andere blogs lees ik over zorgen, twijfels, dilemma's, succesjes, verdriet, geluk, amibities, dromen. Sommige blogs lopen al jaren. Ik vind het dan leuk om ook het begin even te lezen. Sommige bloggers houden "de focus" anderen springen van links naar rechts. De bloggers met de focus bereiken gestaag hun doel.  

Ik ben nu hypotheekvrij. Alles wat ik bezit is van mij, enkel van mij. Dit voelt dubbel. Aan de ene kant ben ik trots op mezelf dat ik mijn aflosdoel heb bereikt. Ik sta bij niemand in de schuld. Op eigen kracht bereikt. Aan de andere kant ben ik niet alleen in het bezit van een huis, maar ligt er even verderop ook een graf, dat ik ook heb gekocht en moet onderhouden. 

Ik had ook wel nog drie hypotheken willen bezitten.