In mijn vakantie las ik het (engelstalige) boek 'The life-changing magic of tidying'.
Door een mede-blogger werd ik gewezen op dit boek. Deze blogger was enthousiast over deze "ontrommelmethode". Zelfs zo enthousiast dat zij zelfs het bloggen heeft opgeruimd. (Ze besloot om dmv te stoppen met bloggen een deel van haar verleden van zich af te gooien).
Ik werd wel heel nieuwsgierig naar deze magische methode, dat begrijp je wel.
Marie Kondo is een Japanse en al sinds haar jeugd geobsedeerd (dat zij mijn woorden) door opruimen en schoonmaken. Ze las als kind tijdschriften over huishouden en probeerde allerlei opruim methoden uit. Ze ging dan vaak zover dat ze de kamers van ouders en broer en zus ook opruimde. Ik kan mij zo voorstellen dat dit tot flink wat irritaties heeft geleid.
Na jaren van opruimen, uitproberen van slimme opruimtrucs en spullen verplaatsen kwam de schrijfster tot de conclusie dat ze spullen niet opruimde maar alleen maar heen en weer verplaatste. Ook kwam ze tot de conclusie dat het niet werkt om elke dag een beetje op te ruimen (of weg te doen) en dat het ook niet werkt om ruimtes apart op te ruimen. Je moet juist beginnen met denken in' categorien'. Deze categorie deel je weer op in soorten. Alle spullen uit één categorie verzamel je en leg je op een stapel. Zo zie je wat je hebt en vooral hoeveel je hebt.
Bijvoorbeeld kleding: haal alle kasten leeg waarin je je kleding bewaart. Loop door je huis en controleer elke ruimte en kast op de aanwezigheid van kleding. Op dat moment bevindt al je kleding zich op één plek. Nu sorteer je de stapel op kledingsoorten: broeken, jassen, tops, onderkleding, sjaals, riemen enz. Per kledingsoort besluit je of je het kledingstuk weg doet of dat je het houdt. Je mag het kledingstuk alleen houden wanneer je blij wordt van het zien en voelen van dat kledingstuk. Zo ga je verder met de andere categorien in je huis. Je begint met een categorie spullen die niet veel emotionele waarde heeft, zoals kleding. De categorie foto's of brieven bewaar je voor later. Pas nadat je per item hebt besloten of of je het bewaart (dat het je blij maakt) ga je beginnen met de spullen een vaste plaats te geven. Probeer spullen hierna verticaal op te ruimen. Wanneer je stapelt, suggereer je dat het onderste item minder waarde voor je heeft. Sokken en sjaals kun je zo opgerold in een mand of doos bewaren. Hoe je dat verticaal opruimen doet andere kleding zie ik nog niet helemaal voor me. Niet alle tops en shirts passen in de hangkast naast de jasjes, blouses en broeken.
Een tip van de schrijfster is om schoenendozen te gebruiken. Die kun je in lades en op planken plaatsen. Ik begin meestal met opruimen door nog meer dozen en boxen te kopen waarin ik de spullen op wil ruimen. Fout! Eerst spullen wegdoen, dan blijkt dat je meer dan voldoende bergruimte hebt.
In het boek gaat de schrijfster door met erop te hameren dat je vooral spullen weg moet doen. Het moet ertoe leiden dat je zover komt dat je, wanneer je na een dag werken thuiskomt, op de bank gaat zitten en om je heen kijkt dat je alleen maar voorwerpen ziet waar je een prettig gevoel bij krijgt.
Cadeaus waar je niet echt blij van wordt moet je wegdoen. Het ging om het gebaar, de geste, niet om het voorwerp.
Wanneer je minder spullen bezit ben je beter bewust van de waarde van de spullen. Je leert de spullen waarderen. Een jas houdt je warm. Een tas draagt en bewaart je portemonnaie, je boeken en je telefoon. Je huis geeft je bescherming. Kleding die je bewaart uit spijtgevoel vanwege de hoge prijs, draag je niet met plezier. Dat kledingstuk moet je wegdoen.
Marie Kondo geeft een aantal tips. Soms lijken deze tips heel logisch en effectief. Bij andere tips heb ik zo mijn bedenkingen. De schrijfster raadt aan om elke dag je tas te legen en alle spullen terug te leggen op een vaste plek. De tas verdient namelijk rust. Mmmmmm. Uit het boek is ook goed op te maken dat de schrijfster geen rekening hoeft te houden met haar gezinsleden. Ja, wanneer ik alleen thuis ben ziet mijn huis er ook veel opgeruimder uit dan wanneer alle gezinsleden aanwezig zijn.
Kortom, ik heb niet heel veel nieuws gelezen. Maar het boek zet wel aan tot nadenken. Waarom staat een keukenkastje tjokvol met bekers waarvan de helft of lelijk is of beschadigd is. Als je nu eens alleen de mooie en hele bekers terugzet en de rest weg doet, ziet de inhoud van de kast er netjes uit en hoef je je niet meer te ergeren.
Waarom kleding bewaren terwijl je weet dat je het niet met plezier draagt.
Ik ben hier al mee aan de slag gegaan. Ik begin met de categorie 'tijdschriften en boeken'. Ik loop alle ruimtes van mijn huis door om boeken en tijdschriften te verzamelen (maar blijf wel af van de spullen van mijn kinderen). Ik maak direct al een schifting van wat wel of niet mag blijven. In de kamer ontstaan een paar torens met boeken en tijdschriften. Die krijgen straks allemaal een mooie opgeruimde vaste plek. De eerste doos is gisteren al bij de kringloop bezorgd.
